گوته شاعر آلمانی که پس از 16 سال تلاش برای فراگیری زبان فارسی و حافظ شناسی به شیراز آمده و از نزدیک تربت پاک این شاعر نامی را زیارت کرده بود در سخنانی خطاب به حافظ گفته است: «اینکه تو ناشناخته مانده ای، نشانه بزرگی تو است».
آری بزرگانی چون سعدی، حافظ، مولوی و امثالهم به لحاظ قدرت دید و تشخیص ادیبانه و تأثیری که بر جامعه دیروز و امروز و فردا گذاشته و می گذارند همانند اقیانوسی می مانند که سیر و جستجو در آثار و احوال آنها تابع یک زمان خاص و یا افراد صرفاً تخصصی آن هم برای دوره هایی و به مناسبت هایی نیست. بلکه حضور جدی و تأثیرگذاری آثار آنها را باید در زبان، فرهنگ، ادبیات، سنت ها و نهایتاً روابط اجتماعی مردمی دید که به لحاظ نزدیکی زبان و یا اصالت قومی، ملی و مذهبی با آنها قرابت گفتاری و یا رفتاری دارند.
سعدیا عمر عزیز است، غنیمت دانش
گوی خیری که توانی ببر از میدانش
***
سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل
بیرون نمی توان کرد اِلا به روزگاران
***
بدیهی است زبان سعدی هم با اقتباس از قرآن، زبان ساده و زبان کوچه و بازار است که به تعبیری سهل ممتنع است. یعنی برداشت عوام و خواص به لحاظ ویژگی های شعری از آن برداشتی تأثیرگذار و تأمل برانگیز است. زیرا با هر ذهن و ذائقه ای ارتباط برقرار می¬کند. هم اشعاری بدیع و باظرافت دارد که درک مفاهیم ادبی و بدیع و عروضی آن از طریق خواص ممکن است و هم معانی و آهنگ آن دلنشین است...
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
